معنی میانه تن - جستجوی لغت در جدول جو

میانه تن(نَ / نِ تَ)

لغت نامه دهخدا

میانه رو

کسی که در هیچ کاری افراط و تفریط نکند، میانه گیر

فرهنگ فارسی عمید

میانه سن

(نَ / نِ سِن ن / ن)

میان سال. میانه عمر. نه جوان و نه پیر. (ناظم الاطباء). میانه سال. که نه پیر است و نه جوان

لغت نامه دهخدا

میان تنگ

(تَ)

دهی است از دهستان منصوری بخش مرکزی شهرستان شاه آباد، واقع در 42هزارگزی جنوب خاوری شاه آباد با 170 تن سکنه. آب آن از رود خانه راوند و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

میانه قد

(نَ / نِ قَ)

میان بالا و میان قد. (ناظم الاطباء). متوسطقامت. (آنندراج). میانه قامت. میانه بالا. معتدل القامه. (یادداشت مؤلف). صعت. (منتهی الارب) : ترکه، زن میانه قد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

میانه رو

(دَ نِ)

آن که در هیچ کاری افراط و تفریط نمی کند. (ناظم الاطباء). معتدل که نه به افراط گراید و نه به تفریط. معتدل درعقاید و اعمال. متوسطالسیر. (یادداشت مؤلف). متوسطدر افعال و اقوال. (آنندراج). مقتصد، میانه رو در نفقۀ عیال یعنی نه مسرف و نه تنگ گیر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

میان تو

دهی است از دهستان طاغنکوه بخش فدیشه شهرستان نیشابور، واقع در 30هزارگزی شمال فدیشه با 103 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا